Mijn Journey

Find strength in your fears and shine your light

Dit is de zin die ik leef.

Nadat mijn broertje in 2014 overleed leek de wereld grijs te kleuren. Elke kleur die ik eerder kende verdween als sneeuw voor de zon. Dat terwijl de week na zijn overlijden een prachtige lente opbloeide en de zon zijn stralen nog vuriger leek te schijnen. Maar de wereld zoals ik die kende was plots niet meer. Van de een op de andere dag leek de hele wereld veranderd, en voelde het alsof ik mijn plek op deze wereld voorgoed was kwijtgeraakt.

De plotselinge confrontatie met de dood en het verlies deed een hoop stof opwaaien. Ik werd geconfronteerd met diepgewortelde patronen in mezelf, wat ik mijn “schaduwkanten” noem. Van die patronen en eigenschappen waarvan je het liefste hebt dat ze er niet zijn en dat niemand er ooit achter komt dat ze er zijn, inclusief jijzelf. Terwijl je stiekem weet dat ze er zijn en dat je – hoe hard je er ook voor wegrend, er tegen vecht of je verstopt achter de grootste steen of in de diepste, donkerste grot – er nooit aan zal ontkomen om ze een keer recht in de ogen aan te kijken.

Dit gold in ieder geval voor mij. Deze rauwe ervaring werd opgevolgd door een zeer bewogen romantische relatie waarin ik steeds verder van mezelf af kwam te staan. Na 3 jaar voelde ik me letterlijk een schaduw van mezelf. Op dat moment kwam het definitieve omslagpunt en besloot ik dat het genoeg was en er nu echt iets moest veranderen.

Hoewel er zich van alles opende waar ik liever niet mee geconfronteerd wilde worden, voelde ik ook dat ik niet meer anders kon dan de confrontatie ermee aangaan en zien waar het me zou brengen. Want op deze manier ging het ook niet meer langer; Ik verdronk in mijn verdriet, een diep gevoel van angst nam het steeds meer van me over waardoor ik me op elk vlak in mijn leven voelde vastlopen, en ik was erg goed geworden in de focus leggen op alles en iedereen om mij heen, wat resulteerde in een enorme opgekropte woede.

De buitenwereld bleef mij herhaaldelijk leren: niets en niemand buiten mij is te controleren,

verandering komt van binnenuit.

Dit omslagpunt bracht me bij de opleidingen “Kindercoaching” en “Familie- en Organisatieopstellingen”. In de jaren die volgden leerde ik de lagen in mijzelf beetje voor beetje afpellen, waardoor ik ook de patronen en dynamieken leerde kennen tussen mij en mijn ouders/gezin van herkomst. Hierdoor werd mij steeds meer helder hoe de verschillende diepgewortelde patronen en overtuigingen – en daaraan gebonden angst/emoties, gedachten en gedrag – te werk gaan, hoe ze steeds beter te (h)(er)kennen en ze vervolgens te vertalen naar nieuw gedrag (verandering).

Deze reis binnenin mijzelf, werd een combi reis waarin ik ook deelgenoot mag zijn van het proces van anderen. Ik vind het altijd een eer om samen te mogen werken met mensen die de moed hebben om dit diepe, persoonlijke proces aan te gaan. Ik weet hoeveel kracht en doorzettingsvermogen het vraagt om door alle ongemak en uitdagingen die je tegenkomt heen te gaan, en daar ook nog eens je eigenverantwoordelijkheid in te nemen. Maar…

de vrijheid die je weer kunt ervaren als je jouw licht op je schaduwkanten durft te schijnen, is ongekend en maakt het leven echt een heel stuk vriendelijker en mooier.

Het is precies dat licht

– jouw licht –

wat we in de donkere tijden goed kunnen gebruiken om weer vol hoop en (zelf)vertrouwen door te gaan.